Communicatie is van iedereen

Communiceren kan iedereen. En iedereen doet dat op zijn eigen manier. De één kan praten. De ander werkt met gebaren. De één is subtiel, de ander recht door zee. Wat je manier ook is er kan altijd wat fout gaan. Ruis noemen we dat. Of miscommunicatie. Ik denk dat iedereen wel een voorbeeld kan noemen waar dit het geval is geweest.

Een blunder die ik nét kon voorkomen

[Een eigen voorbeeld van miscommunicatie is dat ik op het nippertje een appje aan een bestuurder stuurde ‘wil je me bekken’. Mijn vinger hing al boven de verzendknop toen het zweet me uitbrak. Snel de twee k’s even verwisseld voor dubbel l]

Dit is natuurlijk iets kleins. Maar daar zit vaak het venijn. Juist om die miscommunicatie te voorkomen is communiceren van en binnen een bedrijf ontzettend belangrijk. Gelukkig hebben steeds meer bedrijven een marketing- of communicatieafdeling in huis. Zij helpen hierbij én bewaken je stijl van communiceren in taal, kanaal en beeld. En vooral ook in timing.

Binnen het vak communicatie zijn er tal van specialismes. Van een steengoede tekstschrijver tot een contentcreator. De tijd zorgt ervoor dat het vak zich ook moet aanpassen aan de huidige maatschappij. Online en offline communicatie zijn ontzettend met elkaar verbonden en tegelijkertijd vraagt het beide om specifieke aandacht. De leading lady hierin is de rode draad.

Die rode draad moet natuurlijk kloppen. Het begint daarom met een bestuurlijk besluit én commitment van de mensen intern. Hoe wil je gezien worden en wat bied je aan. En vooral: waarom doe je dat. Je why! Als je dat scherp hebt is dat een hele stevige kapstok voor je hele communicatie.

De consequentie van ad hoc werken

Het doorvoeren van je rode draad vraagt commitment van alle medewerkers. Toch zie ik vaak in de praktijk dat hier vanaf wordt geweken door leuke ideeën. Maar in het grote geheel staan die dan los van je rode draad. De oorzaken hiervan zijn divers. Maar doorgaans heeft dit te maken met ad hoc werken. Waarschijnlijk herken jij ook dat er een ‘probleem’ is dat je wilt oplossen. Je voelt de urgentie en je staart je blind op hetgeen je wil gaan fixen. De korte termijnvisie wint het hier van de lange termijn. Ik noem een voorbeeld.

Binnen het bedrijf is een extreem personeelstekort. Hiervoor wil de HRM afdeling werven. Deze HRM afdeling voelt de druk van de medewerkers. Zij krijgen vragen als: ‘Is er al een advertentie de deur uit?’, ‘Komt onze advertentie niet op social media?’, ‘Kan dat niet wat sneller?’ et ce te ra.

Wat er vervolgens gebeurt is dat er snel wordt gehandeld. Een vinkje wordt gezet. De zeur is weer stil. Jij heb je taak gedaan en je agenda loopt toch al over. Nu maar hopen dat er een sollicitant komt.

Ik zeg hierbij altijd: vertraag. Zet een stap naar achteren. Hoe wil je als bedrijf gezien worden? Wat is de meerwaarde voor een werkzoekende om in jouw bedrijf te komen werken? En áls diegene dan getriggerd wordt om te kijken, maak je de verwachtingen dan ook wel waar? Dus klopt het externe met het interne? En hierbij adviseer ik zelfs om nog een stap verder te kijken. Hoe zijn bijvoorbeeld alle processen geregeld die een nieuwkomer doorloopt. Hoe kom je over? Zorg dat het DNA van jouw bedrijf doorvertaald is naar elke vezel binnen je bedrijf. En ja, dat kan dus ook terugkomen op de gekste plekken. Een entree, bedrijfskleding, bedrijfsauto’s, welkomsmappen, of wat dan ook.

Je lost het dus niet op met die ene advertentie. En zo zijn er tal van voorbeeld. Er wordt te veel geschoten met hagel.

Herkenbaar?

Daar hoef jij je niet voor te schamen. Want het gebeurt bijna overal. Maar zonder het rigoureus te veranderen, is er over vijf jaar niks anders. Zet de verandering in gang en stuur een mailtje info@louc.nl.